Alternatywny rock – trochę historii

Nurt rocka alternatywnego narodził się w latach osiemdziesiątych w Stanach Zjednoczonych, wywodząc się z popularnego dekadę wcześniej punk rocka i buntu ówczesnych środowisk muzycznych. Stał się formą sprzeciwu powszechnej już wtedy komercjalizacji muzyki rockowej, jak i muzyki popularnej w ogóle. Na początku nazywany był college rockiem ze względu na jego popularność w środowisku akademickim. Scena rocka alternatywnego szybko się rozrastała, tworząc coraz to nowsze podgatunki, jednak na światowej scenie muzycznej rock alternatywny pozostawał niszowy aż do lat dziewięćdziesiątych. Potem, w wyniku niespodziewanego sukcesu gatunku grunge, który również był zaliczany do nurtu alternatywnego, znacznie wzrosło zainteresowanie wszelką podziemną muzyką rockową, co zmieniło ją bezpowrotnie. Stała się ona popularna, wielu muzyków osiągnęło statusy gwiazd, a zespoły, które dopiero powstawały, były już z góry nastawione na sukces komercyjny. Choć do dziś muzyka wielu wykonawców nawiązuje stylem do dawnego rocka alternatywnego, to sama nazwa tego nurtu, co podkreślają fani gatunku, jest już tylko chwytem marketingowym.

Czym charakteryzuje się rock alternatywny?

W latach osiemdziesiątych dominowała muzyka rozrywkowa: żywa, taneczna, wręcz cukierkowa, ale jednocześnie dla niektórych odbiorców zbyt przesłodzona, pełna prostych, płytkich tekstów i o zbyt idealnym, sterylnym brzmieniu. Wykonawcy alternatywni, na przekór trendom, tworzyli więc muzykę cięższą, bardziej surową, za to z głębszymi tekstami i przekazem. Nie byli nastawieni na sukces komercyjny, bez skrępowania więc łamali schematy i nie ograniczali się do prostych form, czerpiąc garściami z rocka klasycznego i eksperymentalnego. Nagrywali na przykład utwory zbyt długie, żeby można puścić je w radiu, ponieważ nie zależało im na tym, czy w ogóle jakaś stacja radiowa się nimi zainteresuje. Nie przejmowali się jakością nagrań, ich brzmienie nie było „czyste”. Pierwotną inspiracją dla rocka alternatywnego był punk, dlatego niektóre gatunki alternatywne to muzyka prosta i hałaśliwa; z drugiej strony niektóre odłamy alternatywnego rocka są o wiele bardziej wysublimowane i w niczym nie przypominają starego dobrego punka.

To gra alternatywnego rocka?

W latach osiemdziesiątych przedstawicielami alternatywnego rocka były takie zespoły jak Sonic Youth, My Bloody Valentine, The Jesus And Mary Chain czy Pixies. Niektóre, takie jak R.E.M. czy U2 już wtedy stały się jednymi z najbardziej rozpoznawalnych na scenie rockowej, nie wpłynęło to jednak na niszowość alternatywnego rocka samego w sobie. Sytuację tę zmienił dopiero nagły sukces kapel grających w stylu grunge, przede wszystkim Nirvany, Pearl Jam i Alice in Chains. Choć dziś trudno już mówić o alternatywnym rocku w pierwotnym jego słowa znaczeniu, wciąż są zespoły, które twierdzą, że grają w tym nurcie. Co ciekawe, najpopularniejsze z nich, takie jak Radiohead, Placebo czy Coldplay, nie pochodzą ze Stanów, a z Anglii. Wciąż jednak uważa się, że współcześni wykonawcy, odnoszący sukcesy komercyjne, nie grają prawdziwego alternatywnego rocka, a jedynie używają tej nazwy do określenia swojego stylu.

Poprzedni artykułStar Wars. Charakterystyka i chronologia Gwiezdnych Wojen
Następny artykuł„Jak mówić żeby dzieci nas słuchały”- o czym jest książka i na czym polega jej fenomen?

1 KOMENTARZ

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj